به گزارش ایران پژواک، مرتضی غفاریان مسئول روابط عمومی انجمن علمی اپتومتری ایران، به بهانه روز جهانی بینایی، گفت: بنیاد بین المللیLions Club ، از حدود سال ۲۰۰۰ میلادی این روز جهانی مصادف با دومین پنج شنبه اکتبر هر سال را مطرح کرد.

وی افزود: LCIF یک مرجع جهانی در پشتیبانی برای جلوگیری از نابیناییِ قابل پیشگیری و بازگرداندن بینایی افراد در تمام نقاط جهان است.

غفاریان ادامه داد: LCIF میزبان تعدادی از برنامه‌های بینایی است، از جمله برنامه‌هایی که به پشتیبانی و توسعه سیستم‌های مراقبت از چشم کمک می‌کنند. همچنین منابع مالی و تجهیزاتی لازم را برای جراحی‌ها و درمان‌های ترمیم بینایی فراهم می‌کنند و داروها را برای افرادی که در معرض خطر بیماری‌های چشم هستند، توزیع می‌کنند.

وی افزود: این نهاد از طریق تلاش‌های مشترک با شرکای خود، مقامات محلی مراقبت‌های بهداشتی، چشم پزشکان و اپتومتریست ها، سایر سازمان‌های غیر دولتی، به حداقل ۳۰ میلیون نفر کمک کرده است تا بینایی خود را بهبود بخشند.

غفاریان در ادامه به علل اصلی و عمده کم بینایی در جهان اشاره کرد و گفت: عیوب انکساری اصلاح نشده، مانند نزدیک بینی، دور بینی و آستیگماتیسم، آب مروارید جراحی نشده، گلوکوم یا آب سیاه، از مهم‌ترین علل بروز اختلال در بینایی افراد است.

وی افزود: انجمن علمی اپتومتری ایران و اپتومتریست ها با شرکت در برنامه‌های مدون کشوری مانند طرح پیشگیری از تنبلی چشم که برای کودکان ۴ تا ۶ ساله هر سال اجرا می‌شود و غربالگری‌های متعدد خیریه در مناطق محروم و آسیب دیده از بلایای طبیعی، نقش به سزایی در بهداشت و سلامت بینایی جامعه دارد.

این اپتومتریست، در ادامه بیماری‌های شایع چشم اشاره کرد و گفت: از نظر آماری شایع‌ترین بیماری چشمی که منجر به نا بینایی و کم بینایی می‌شود، در کل دنیا آب مروارید عمل نشده است. از علل اصلی کم بینایی هم تنبلی چشم درمان نشده در سن طلایی درمان (قبل از ۸ سال) است.

مسئول روابط عمومی انجمن علمی اپتومتری ایران، در پاسخ به این سوال که برای پیشگیری از تشدید کم بینایی، عینک طبی بهتر است یا لنز، افزود: در این خصوص نمی‌توان پاسخ قطعی داد. برای فردی که تمایلی به زدن عینک ندارد و شرایط لازم برای عمل را دارد، با درصد پایینی از ریسک برگشت نمره یا خشکی و حساسیت چشم، عمل‌های «ریفراکتیو» نیز گزینه مناسبی است.

غفاریان، از «آب مروارید» یا کاتاراکت به عنوان یکی از بیماری‌های شایع چشم در دوران سالمندی نام برد و گفت: این بیماری در اصل وابسته به سن است. بعد از ۷۰ سالگی اکثر افراد، درجاتی از آب مروارید را دارند و در واقع جز روند فیزیولوژیک سالخوردگی و تجمع لایه‌های متراکم سخت و تار شده در «کریستالین» لنز یا همان عدسی طبیعی داخل چشم است. البته مواردی که تا سنین بالاتر یا حتی ۸۰ سال، نیاز به جراحی پیدا نمی‌کنند، هم وجود دارد.

وی ادامه داد: پس این وضعیت فیزیولوژیک قابل پیشگیری نیست. موارد ژنتیکی هم داشته ایم که در سنین پایین‌تر یا مادرزادی آب مروارید داشته اند که در صورت شدت این عارضه در نوزادان، بسیار مهم است قبل از ۶ ماهگی عمل شوند تا کارکردهای نرمال سیستم بینایی رشد طبیعی پیدا کند و شدیدترین نوع آمبلیوپی رخ ندهد.

غفاریان تاکید کرد: یک سری افراد هم در اثر استفاده از داروهایی مثل کورتن ها یا ضربه، دچار آب مروارید می‌شوند که در تمامی سنین ممکن است رخ دهد.

انتهای پیام