به گزارش ایران پژواک، او نوشت: براساس تجزیه و تحلیل‌ پرونده‌هایی که کارآگاهان جرایم جنایی با آن مواجه هستند و همچنین تجربه‌هایی که طی سال‌ها خدمت از سوی کارآگاهان پلیس کسب شده، می‌توان گفت فقر اقتصادی، اختلافات زناشویی، اضطراب و افسردگی بچه‌ها در مسائل مختلف که شامل ترس از قبول نشدن در کنکور یا امتحانات، ابتلا به اختلالات شخصیتی، تعصب‌ها و سختگیری‌های بیش از حد والدین، مرگ والدین یا بدسرپرستی ناپدری و نامادری، اعتیاد، درونگرایی و منزوی بودن فرد، فضاهای مجازی و شبکه‌های اجتماعی ازعلل اصلی فرار دختران و زنان از خانه است.

افزایش این ناهنجاری‌ها هم‌مسیر و هم‌جهت با افزایش فرار دختران و زنان از خانه‌هایشان است که همین مسأله زمینه‌ساز جرایم بعدی است.

پیشنهاد می‌شود همه نهادها و ارگان‌ها که در پیشگیری آسیب‌های اجتماعی می‌توانند کمک کنند مثل سازمان بهزیستی، آموزش و پرورش، صدا و سیما، وزارت کشور، معاونت پیشگیری از جرم قوه قضائیه، ... با توجه به بودجه‌هایی که برخوردار هستند با ایفای درست نقش خودشان، برای حل این معضل و کمک به آنها وارد عمل شوند. همچنین نقش فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی را نیز نباید نادیده گرفت و آموزش‌های لازم به خانواده‌ها در استفاده درست فرزندان و حتی خودشان از این فضا داده شود.

موضوع دیگری که باید به آن توجه کرد این است که بعضی از افراد به کسی که از منزل فرار کرده است به‌عنوان مجرم نگاه می‌کنند، در صورتی که اگر فرد از خانه فرار کرده و بزهی مرتکب نشده، نباید با او به‌عنوان مجرم برخورد کرد. تغییر این نگرش، کمک بزرگی به‌کم کردن آسیب‌های اجتماعی است.

انتهای پیام