به گزارش ایران پژواک، پکن به دنبال دیدار رئیس مجلس نمایندگان آمریکا از تایوان مانورهای نظامی خود را در آسمان و آب‌های متعلق به تایوان افزایش داده است. برخی محققان معتقدند در واقع چین سفر پلوسی را بهانه‌ای کرده است تا به اهداف خود درباره تایوان دست پیدا کند. این عده بر این هستند که چین سعی دارد تا از موقعیت به‌گونه‌ای استفاده کند که از این به بعد به حریم آبی و هوایی تایوان احترام نگذارد و این مسئله را هم عادی‌سازی کند.

بلافاصله بعد از فرود هواپیمای پلوسی در تایوان ارتش چین مانور چهار روزه‌ای را در منطقه اطراف این جزیره آغاز کرد. این مانورها شامل شلیک موشک‌های بالستیک به سمت آب‌های اطراف تایوان، حرکت کشتی‌های جنگی چینی در تنگه تایوان و وارد شدن ده‌ها هواپیمای جنگی به حریم هوایی این جزیره بود. بر اساس آمار وزارت دفاع تایوان از زمان پایان این رزمایش‌ها هواپیماهای جنگی چین، به عبور از خط مرزی هوایی چین و تایوان ادامه داده‌اند. از ۸ آگوست تا ۱۶ آگوست هرروز بین ۱۰ تا ۲۱ هواپیمای ارتش چین از خط میانه تایوان و چین عبور کرده‌اند.

به گفته وزارت دفاع تایوان در ماه جولای یعنی یک ماه قبل از سفر پلوسی هواپیماهای جنگی چینی تنها یک‌بار از مرز چین به سمت تایوان رد شدند. به گفته تحلیل گران، چین احتمالاً عبور از مرزهای تایوان را خاتمه نخواهد داد و تلاش خواهد کرد تا این روش خود را، به روال و رویه عادی تبدیل کند.

دانیل کریتنبرینک دستیار وزیر امور خارجه آمریکا در امور شرق آسیا و اقیانوسیه، اقدامات ارتش چین از زمان سفر پلوسی به تایوان را تحریک‌آمیز و بی‌ثبات کننده و کم‌سابقه خواند.

تحلیل گران در مورد بی‌پاسخ گذاشتن این حرکات توسط چین معتقدند که خویشتن‌داری تایوان و واشنگتن در مورد رزمایش‌های اخیر چین ممکن است ارتش چین را جسورتر کند. ایالات‌متحده بر اساس قانون روابط تایوان از نظر قانونی موظف به ارائه تسلیحات دفاعی به تایوان است اما در مورد اینکه آیا در صورت حمله به چین از تایوان دفاع خواهد کرد یا نه هنوز مبهم است.

قانون روابط تایوان، قانونی است که در سال ۱۹۷۹ توسط کنگره آمریکا تصویب شد که بر اساس آن آمریکا با تایوان روابط غیر دیپلماتیک دارد. این قانون واشنگتن را ملزم می‌کند که سلاح‌های دفاعی در اختیار تایوان قرار دهد. ویژگی خاصی که این قانون دارد این است که تصریح نمی‌کند که آمریکا در صورت حمله چین به تایوان، به‌طور مستقیم با چین درگیر خواهد شد یا نه. به این ترتیب این ابهام استراتژیک سال‌هاست که باعث بازدارندگی چین در مورد تایوان شده است.

گفتنی است ادعای ارضی چین نسبت به تایوان که اینک چیزی در حدود ۲۴ میلیون نفر جمعیت دارد یک ماجرای تاریخی است. در سال ۱۹۵۰ کومین‌تانگ بعد از پایان جنگ‌های داخلی چین و پیروزی حزب کمونیست و متعاقب آن تأسیس جمهوری خلق چین به تایوان مهاجرت کرد و تایوان به «چین آزاد» و متحد آمریکا تبدیل شد.

دولت تایوان در اوایل دوران جنگ سرد از سوی بسیاری از کشورهای غربی و سازمان ملل متحد تنها دولت مشروع چین شناخته می‌شد. این دولت از اعضای مؤسس سازمان ملل متحد و تا سال ۱۹۷۱ عضو دائم شورای امنیت بود اما در این سال از این سازمان اخراج شده و کرسی این کشور به دولت جمهوری خلق چین واگذار شد. از آن تاریخ تایوان خود را دولتی مستقل؛ اما چین تایوان را یکی از استان‌های خود می‌داند.

انتهای پیام