به گزارش ایران‌پژواک، ممکن است تعجب‌آور باشد، اما تا قبل از سال ۲۰۰۷ جمعیت روستایی جهان از جمعیت شهری بیشتر بود. از سال ۲۰۰۷ جمعیت نواحی شهری و روستایی با هم برابر شد و هر کدام حدود ۳٫۳ میلیارد نفر جمعیت داشتند.

امروزه درصد افرادی که در مناطق شهری زندگی می‌کنند به بیش از ۵۵ درصد رسیده است و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ به ۶۸ درصد برسد. با توجه به این روند، بسیاری از شهرهای بزرگ جهان به محل زندگی ده‌ها میلیون نفر تبدیل شده‌اند.

در پاسخ به چنین تراکم باورنکردنی، دولت‌ها، مشاغل و خانواده‌ها دوربین‌های امنیتی بی‌شماری را برای اهداف مختلف از جمله پیشگیری از وقوع جرم نصب کرده‌اند. برای درک مقیاس این نظارت، visual capitalist، تحت نظارت‌ترین و امنیتی‌ترین شهرهای جهان را بررسی می‌کند.

نصب دوربین‌های نظارتی از هند تا بورلی هیلز

چهار شهر برتر همگی متعلق به هند است که دومین کشور بزرگ جهان از نظر جمعیت است. دوربین‌های مداربسته نقش مهمی در تلاش‌های کشور برای کاهش جرایم علیه زنان ایفا می ‌کنند. در ۴ شهر هند به ازای هر ۱۰۰۰ نفر از ۲۷ تا ۶۳ دوربین نظارتی وجود دارد.

در بخش‌های پایین‌تر فهرست، شهرهایی از کشورهای مختلف قرار دارند. یکی از این موارد روسیه است که در سال‌های اخیر استفاده از دوربین‌های مداربسته را گسترش داده است. در مسکو، ۱۷ دوربین نظارتی برای هر ۱۰۰۰ شهروند وجود دارد.

تنها شهر ایالات متحده در این لیست، لس آنجلس است که شامل برخی از ثروتمندترین محله‌ها و شهرداری‌های کشور است. از جمله بورلی هیلز که طبق گزارش لس‌آنجلس تایمز، بیش از ۲۰۰۰ دوربین برای جمعیت ۳۲۵۰۰ نفری خود دارد. یعنی حدود ۶۲ دوربین به ازای هر ۱۰۰۰ نفر است، به این معنی که اگر بورلی هیلز به عنوان یک شهر جداگانه در لیست رتبه‌بندی جهانی قرار می‌گرفت، در رتبه دوم جای داشت. اما لس‌آنجلس به ازای هر ۱۰۰۰ نفر دوربین نظارتی دارد.

IHS Markit تخمین می‌زند که تا سال ۲۰۲۱، بیش از ۱ میلیارد دوربین نظارتی در سراسر جهان نصب شده است. این شرکت همچنین معتقد است که ۵۴ درصد از این دوربین‌ها در چین قرار دارند. به دلیل امکان محدود شفاف‌سازی، تعیین دقیق تعداد دوربین در هر شهر چین غیرممکن است. با این حال، اگر فرض کنیم که چین ۵۴۰ میلیون دوربین دارد و آن را بین جمعیت ۱٫۴۶ میلیاردی آن تقسیم کنیم، به طور منطقی می‌توان گفت که به ازای هر ۱۰۰۰ نفر ۳۷۳ دوربین وجود دارد.

محدودیت و اشکال این رویکرد این است که فرض می‌کند تمام جمعیت چین در شهر زندگی می‌کنند که دور از واقعیت است. جدیدترین آمار بانک جهانی حاکی از آن است که ۳۷ درصد از جمعیت چین روستایی هستند که معادل بیش از ۵۰۰ میلیون نفر است. با در نظر گرفتن این موضوع، تعداد دوربین‌ها به ازای هر ۱۰۰۰ نفر در یک شهر چینی سطح ۱+ (مثلاً شانگهای) احتمالاً بسیار بیشتر از ۳۷۳ است.

استفاده گسترده چین از دوربین‌ها و فناوری تشخیص چهره به طور گسترده در رسانه‌ها مستند شده است. این شبکه‌ها امکان اجرای برنامه اعتبار اجتماعی کشور را فراهم می‌کنند که به دولت‌های محلی امکان نظارت بی‌سابقه‌ای بر شهروندانشان را می‌دهد. برای مثال، از شبکه‌های دوربین چین می‌توان برای تأیید برداشت‌های خودپرداز، اجازه دسترسی به خانه‌ها، و حتی شرمساری عمومی مردم به خاطر تخلفات جزئی مانند عبور ازمحل غیرمجاز خیابان استفاده کرد.

این شرایط ممکن است برای غربی‌ها مانند یک کابوس ویران‌شهری به نظر برسد، اما به گفته شهروندان چینی، آنها به شکل مثبتی به این مساله نگاه می‌کنند، در نظرسنجی سال ۲۰۱۸ از ۲۲۰۹ شهروند، ۸۰ درصد پاسخ‌دهندگان سیستم‌های اعتبار اجتماعی را تایید کردند.

انتهای پیام