به گزارش ایران‌پژواک، برخاستن هر هواپیمایی از زمین، پیروزی بزرگی بر نیروی جاذبه است و هر چه هواپیما بزرگ‌تر باشد، قدرت بیشتری برای غلبه بر این نیرو می‌خواهد. پس تصور کنید که موتورهای پیستونی، چه قدرتی به بزرگترین هواپیماهای جنگ جهانی دوم می‌دادند.

هواپیماهای ترابری بزرگ، پرنده‌های غول‌پیکری هستند که برای انتقال محموله‌های سنگین طراحی شده‌اند. در سال ۱۹۴۲، این وظیفه بر دوش مسرشمیت ۳۲۳ گیگانت افتاد. از هیبتش ناگفته پیداست که لوفت‌وافه (نیروی هوایی آلمان)، برای این غول هوایی چه در سر داشت.

با ۲۸ متر طول، Me-۳۲۳ می‌توانست ۱۲۰ سرباز آماده به رزم یا ۱۲ هزار کیلوگرم بار را در فواصل ۸۰۰ کیلومتری جابه‌جا کند. برای بلند شدن آن از زمین اما نیروی فراوانی لازم بود که از شش موتور ۱۴ سیلندر ساخت شرکت ژنوم ارون، تعبیه شده روی بال‌های هواپیما می‌آمد.

مسرشمیت ۳۲۳ با سرعت ۲۱۷ کیلومتر بر ساعت، آسمان را می‌پیمایید.

انتهای پیام