به گزارش ایران‌پژواک، بی فرزندی فقط به قدرت باروری مربوط نمی‌شود. محققان، چندین مورد از مسائل اجتماعی، اقتصادی و فردی را مورد مطالعه قرار دادند تا بفهمند چرا برخی از بزرگسالان هرگز پدر و مادر نمی‌شوند.

«آئوکسینگ لیو»، نویسنده اصلی این مقاله از دانشگاه هلسینکی در فنلاند، در یک بیانیه خبری توضیح داد: «عوامل مختلفی باعث افزایش بی‌فرزندی در سراسر جهان می‌شوند، که به طور بالقوه خطر بی‌فرزندی غیرارادی را افزایش می‌دهد.»

آیا برخی از بیماری‌های دوران کودکی می‌توانند در این زمینه نقش داشته باشند؟

محققان اطلاعات بیش از ۲.۵ میلیون مرد و زن فنلاندی را که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۳ متولد شده بودند، بررسی کردند. اکثر آنها تا سال ۲۰۱۸، سالهای باروری شان به پایان رسیده بود.

گروه لیو روی حدود ۷۱۵۰۰ جفت خواهر و تقریباً ۷۸۰۰۰ جفت برادر متمرکز بود که یکی از خواهر و برادرها بدون فرزند و دیگری یک یا چند فرزند داشت.

این مطالعه نشان داد که از هر ۴ مرد، ۱ نفر تا سال ۲۰۱۸ بدون فرزند بود، در مقایسه با ۱۶.۶ درصد از زنان. طبق این مطالعه، تحصیلات به عنوان یک عامل اصلی در بی فرزندی ظاهر شد و فنلاندی هایی که تحصیلات کمتری داشتند کمتر احتمال داشت بچه دار شوند.

اما برخی از بیماری‌های دوران کودکی نیز به نظر می‌رسد که احتمال بی فرزندی بزرگسالان را افزایش می‌دهد.

تیم لیو گفت که حدود نیمی از آنها به عنوان اختلالات "روانی-رفتاری" طبقه بندی شدند. اما اثرات آن برحسب جنسیت متفاوت بود؛ به عنوان مثال، اسکیزوفرنی و سابقه مسمومیت حاد الکل در دوران کودکی با بی فرزندی در مردان بیشتر از زنان مرتبط بود.

بیماری‌های غیر روانپزشکی یا بیماری‌های دوران کودکی نیز در بی فرزندی نقش داشتند. برای زنان، چاقی در سال‌های نوجوانی دختران، نه در سنین بالاتر، با احتمال زیاد بی فرزند ماندن همراه بود.

بیماری‌های مرتبط با دیابت در دوران کودکی و همچنین نقایص مادرزادی ارتباط قوی‌تری برای بی فرزندی در میان زنان نسبت به مردان داشتند.

به نظر می‌رسد تشخیص بیماری‌های خودایمنی و التهابی در اوایل زندگی خطرات بی فرزندی را افزایش می‌دهد.

انتهای پیام