به گزارش ایران‌پژواک، روستایی در فاصله حدود ۲۳۰ کیلومتری از تهران ولی در استان قزوین(کمتر از چهار ساعت) . گردشگرانی که می‌خواهند در ایام تعطیلات، سری به روستاهای نمونه گردشگری بزنند، این منطقه را انتخاب می‌کنند هم به جهت فضای سبز و بکری که دارد و هم جاذبه‌های پنهانش. روستای نمونه گردشگری «اندج» صخره‌های حفره دار و قالی اندجی معروفی دارد.

چطور به اندج برویم؟

۸۰ کیلومتر از قزوین به سمت شهر معلم کلایه که بروید زمین های کشاورزی زیادی در کنار رودخانه اندج به چشم می خورد. مسیر رودخانه باعث شده روستاها و زمین های کشاورزی متعددی بوجود بیاید. برخی ازاین روستاها به دوره پیش از اسلام برمی گردد و خانه‌های آن با سنگ های کوچک و بزرگ اطراف رودخانه ساخته شده است.

این منطقه که به اندج معروف است از دو قرن پیش به روستا تبدیل شده بود. در همین اطراف می‌توان بقایایی از یک قلعه را نیز پیدا کرد که با سنگ و ساروج ساخته شده این قلعه نشان می‌دهد که روستای اندج یا فرندج یا پرندج تاریخی به مراتب قدیمی دارد.

خانه‌های آنها از گل خشت، چوب و سنگ ساخته شده است. یکی از همین بناهای چوبی و قدیمی را هم مرمت کرده و به عنوان بوم گردی از آن استفاده می شود تا گردشگران روستا اگر به هتلهای اطراف رفته و جا پیدا نکردند، بتوانند در این خانه های قدیمی اقامت کنند.

اما در کنار تمام این جاذبه ها ، آنچه این روستا را به عنوان منطقه نمونه معرفی می کند دره و صخره های آن در شمال شرق الموت است به همین دلیل صخره‌هایش با شماره ۳۸۲ در فهرست میراث طبیعی کشور به ثبت رسید. صخره‌هایی که همجوار با قلعه حسن صباح و دریاچه اوان است این صخره ها در کنار آرامش رودخانه، چهره ای زیبا به روستا داده است. صخره‌هایی که حفره‌های بزرگی دارند و از دور جلوه زیباتری به خود می‌گیرند.

این منطقه برای سکونت انسان مناسب بوده به همین دلیل در یکی از صخره‌ها خانه‌ای با ابعاد کامل در دل سنگ تراشیده شده‌است که به نظر می‌رسد در گذشته با زمین فاصله کمتری داشته‌است اما امروزه به دلیل فرسایش خاک بدون نردبان و امکانات لازم نمی توان وارد آن شد.

صنایع دستی روستا

مردم اندج از قدیم در روستا سبد و نمد می بافتند و گلیم اندجی نیز با طرح خاص این روستا نه تنها از قدیم شهرت داشته بلکه اکنون نیز شهرت جهانی دارد. گلیم اندج یکی از صنایع دستی‌ خاص الموت است. از ویژگی های منحصربه ‌فرد آن طراحی بدون نقشه و رنگ و طرحی است که هر بافنده به صورت ذهنی آن را طراحی می‌کند.

انتهای پیام