به گزارش ایران‌پژواک، به‌گفته متخصصان سازمان حفاظت محیط‌زیست، این شغال‌های سرحال، صرفا برای دسترسی به پسماند غذایی گردشگران به محیط‌زیست انسانی نزدیک شده‌اند در غیراین صورت در حیات‌وحش، هیچ حیوانی انسان را دوست خود نمی‌داند و به او نزدیک نمی‌شود.

محمد کرمی، رئیس اداره مدیریت حیات وحش استان تهران می گوید بررسی‌ها نشان می‌دهد که شغال‌ها در پارک جنگلی لویزان دیده شده‌اند. با تغییر کاربری زمین‌های اطراف تهران از مناطق جنگلی و مراتع به زمین‌های کشاورزی، پارک‌های جنگلی و یا مناطق شهری، حضور حیات وحش در سکونتگاه‌های حاشیه‌ای معمول شده است. دیده شدن حیات وحش در پارک جنگلی لویزان که حدود ۵۰ سال عمر دارد امر طبیعی است ولی باید بدانیم که از سوی دیگر دیده شدن حیات وحش در نزدیکی انسان، نشان‌دهنده عدم‌مدیریت پسماند گردشگران در طبیعت است.

در هر آخر هفته طبیعت‌گردان حجم قابل توجهی از پسماند مرغ و گوشت را در طبیعت پارک‌های جنگلی مثل سرخه حصار و لویزان و... جا می‌گذارند. این درحالی است که برای حیات وحش دسترسی به غذای آسان اولویت است. وقتی پسماند انسانی مهیا باشد شغال‌ها و روباه‌ها و... دیگر به سراغ خرگوش و موش که شکار کردنش سخت‌تر است نمی‌روند. شغال‌ها شکارچی طبیعی ندارند یعنی عامل کنترل‌کننده این‌گونه دسترسی به غذاست. نه‌تنها شغال که سایر گونه‌ها در حیات وحش، وقتی غذا برایشان فراهم باشد همه توله‌هایشان را نگه می‌دارند و یا برخلاف معمول، چند قلوزایی در آنها افزایش می‌یابد. به‌طور مثال وقتی بارندگی در یک‌سال خوب باشد، علفخواران نیز چند بره به دنیا می‌آورند. درست مثل غذارسانی به سگ‌های بلاصاحب وقتی غذارسانی دستی صورت گیرد، مادر توان شیردهی به همه توله‌هایش را دارد در نتیجه جمعیت گونه به‌صورت تصاعدی افزایش می‌یابد.

ویژگی شغال‌ها

شغال طلایی تنها شغال بومی ایران است. شغال جانوری اجتماعی است و به‌صورت خانوادگی (نر و ماده و توله‌هایشان) زندگی می‌کنند. این جانور انطباق‌پذیری خوبی با شرایط مختلف دارد و از منابع غذایی متنوعی شامل میوه‌ها، جوندگان، پرندگان، حشرات و سم‌داران کوچک تغذیه می‌کند. جثه شغال شبیه گرگ ولی به‌مراتب کوچک‌تر از آن است. گوش‌ها، دست و پا و دو طرف بدن گندمگون، زیر بدن زرد زنجبیلی و یا تقریباً سفید است. رنگ شغال‌های جنوب ایران روشن‌تر از شغال‌های نواحی شمال است. قسمت انتهایی دم گاهی بریده به‌نظر می‌رسد و رنگ آن تیره‌تر است. در موقع دویدن معمولاً دم را پایین و بین پاها نگه می‌دارد.

انتهای پیام