به گزارش ایران‌پژواک، جونا گلدبرگ ستون نویس روزنامه لس آنجلس تایمز در تحلیلی نوشت: به سختی می توان دونالد ترامپ را بابت اعتقادش که از موهبت الهی برخوردار است سرزنش کرد. او چشمگیرترین دوره خوش شانسی را در حافظه سیاسی زنده داشته است.

در حالی که عملکرد مناظره او فقط در صورتی استثنایی بود که بر اساس یک منحنی درجه بندی شود، عملکرد حریف او با هر معیار عینی یک شکست بود. سپس دادگاه عالی حکمی بسیار تصادفی در مورد مصونیت رئیس جمهور صادر کرد که حداقل باعث شد پرونده های فدرال علیه او تا پس از انتخابات به تعویق بیفتد. و تنها موافقت قاضی کلارنس توماس در آن تصمیم ظاهراً الهام بخش آیلین کانن، یک قاضی فدرال در فلوریدا شد تا پرونده اسناد محرمانه علیه او را کنار بگذارد.

یک قاتل نیز به او شلیک کرد و تیرش به خطا رفت. گلوله ای که از بالای گوش راست ترامپ عبور کرد و اگر یا دو میلی متر سرش را در جهت اشتباه می چرخاند، مرده بود و تصاویر قتل او اکنون به عنوان پس زمینه فصل جدید تاریک زندگی آمریکایی عمل می کرد.

همه اینها در آستانه کنوانسیون ملی جمهوری خواهان اتفاق افتاد و باعث تقویت حزب و تثبیت حمایت از نامزدی ترامپ شد. این مطمئناً قابل درک است؛ غیرمنطقی اما با به روش خیلی انسانی. هیچ چیز منطقی در مورد این ایده وجود ندارد که تیراندازی توسط یک مرد جوان آشفته و جمهوری خواه باعث می شود تا شانس ترامپ برای رسیدن به ریاست جمهوری افزایش یابد. اما حس عاطفی با خود به همراه دارد.

همچنین رئیس جمهور بایدن را از منطق اصلی انتخاب مجدد خود، حداقل برای آینده قابل پیش بینی، محروم می کند. به غیر از حقوق سقط جنین، «حفاظت از دموکراسی» موضوعی بود که بایدن برای آن انتخاب شد. با این حال، در شرایط کنونی، حمله به ترامپ به عنوان تهدیدی برای دموکراسی همانند لفاظی های افراطی به نظر می رسد. همانطور که گاهی اوقات چنین نیز بوده است. اما وقتی بایدن پس از صرف ده‌ها میلیون دلار برای تبلیغات دیگر نتواند آن پرونده را علیه به کار بگیرد چه پرونده‌ای خواهد داشت؟

من این ایده را رد می‌کنم که انتقاد ترامپ از تلاش او برای دزدیدن آخرین انتخابات یا به خاطر لفاظی افراطی خود ناگهان نامشروع است. اما واقعیت سیاسی چیزی است که هست.

چیزی که عمیقاً برای ترامپ خوش شانسی به حساب می آید این است که حادثه سوءقصد نامزدی بایدن را نیز تقویت کرد، هرچند به روشی بسیار متفاوت.

حزب دموکرات نسبت به بایدن مشتاق نیست. در نظرسنجی ان بی سی نیوز که اندکی قبل از تیراندازی انجام شد، تنها ۳۳ درصد از دموکرات‌ها و مستقل‌های متمایل به دموکرات گفتند که از نامزد حزب خود راضی هستند، در حالی که این رقم در طرف جمهوری‌خواه ۷۱ درصد است. هیچ دلیلی وجود ندارد که فکر کنیم این سوءقصد باعث می‌شود دموکرات‌های درجه یک در اطراف بایدن جمع شوند.

یک «مشاور کهنه کار دموکرات» پس از سوءقصد به ان‌بی‌سی نیوز گفت که رقابت ریاست‌جمهوری شب گذشته به پایان رسید. یکی از دستیاران دموکرات سنا به سمافور گفت: «[ترامپ] قبلاً در مسیر پیروزی قرار داشت، و این واقعیت که او اکنون قربانی خشونت سیاسی است نه مجرم، جذابیت اصلی بایدن را تضعیف می‌کند.»

من فکر می‌کنم این درست است، و همه گزارش‌ها حاکی از آن است که دموکرات‌ها اراده انجام هر کاری در مورد آن را از دست داده‌اند.

سخنرانی روز یکشنبه بایدن در دفتر بیضی خیلی وحشتناک نبود. لحن آشتی‌جویانه‌ای داشت و سایه‌های جانبداری غیرضروری آن تا حدودی به این دلیل که مجبور بودند مهار شد. بایدن آواتار وضعیت فرهنگی موجود است: او برای بازگرداندن وضعیت عادی و «یکپارچه کردن» کشور نامزد شد. قضاوت در این مورد منصفانه باشد یا نه، او شکست خورد.

به همین دلیل است که نطق او یک فرصت از دست رفته شد. بایدن می‌توانست اعلام کند که به‌عنوان نامزد حزبش کناره‌گیری می‌کند و در این روند تلاش می‌کرد تا ترامپ را با خود همراه کند. او می توانست و باید می گفت که این کشور بهتر از مسابقه ای است که اکثر آمریکایی ها نمی خواهند به دو پیرمرد بداخلاق که از دو قبیله متخاصم آمده اند رأی دهند. او باید خواستار ورق زدن این صفحه از تاریخ و شروعی تازه برای کشور می شد.

بایدن یک مقام فعلی نامحبوب است که قرار نیست قوی تر و یا از نظر شناختی وضعیت او حادتر شود. او مطمئناً لحظه ای مانند شنبه شب ترامپ را نخواهد داشت.

به زبان ساده تر، بخت بایدن از بین رفته‌است. اما او هنوز می‌تواند به موفقیت دور از دسترس حریف پایان دهد.

انتهای پیام