به گزارش ایران پژواک، ایرنه کرسپو در ویژه‌نامه سینمایی ال موندو تطابق کامل «همه می دانند» با اصالت فرهنگی و اجتماعی اسپانیا را تحسین می‌کند و می‌افزاید این فیلم از بسیاری فیلم‌هایی که در این کشور ساخته می‌شوند، اسپانیایی‌تر است. کرسپو برای یافتن پاسخ پرسش خود به گفته‌ها و نظرات بازیگران «همه می‌دانند» که به نظر او برجسته‌ترین‌های دنیای اسپانیایی زبان هستند، روی آورده است.

ال موندو می‌نویسد که هسته اصلی داستان این فیلم از حدود 15 سال پیش در سفری که فرهادی به جنوب اسپانیا داشته در ذهن او نقش بسته است و چند سال پیش ایده خود را با پنه لوپه کروز و خاویر باردم طرح می‌کند که استقبال این دو بازیگر را به همراه می‌آورد.

روزنامه اسپانیایی به نقل ازخاویر باردم تصریح می‌کند: 99،99 درصد دیالوگ‌های فیلم کاملا متعلق به فرهادی است، ما بازیگران در مواردی کلمات یا اصطلاحاتی را پیشنهاد می‌کردیم و او کاملا می‌فهمید.

اینما کوئستا دیگر بازیگر بنام این فیلم که اهل اندلوسیا است نیز گفته: فرهادی بر رعایت لهجه متعلق به مادرید و اطراف آن حساسیت داشت و گاهی برخی کلمات من که لهجه اندلوسی داشت را متوجه می‌شد و گوشزد می‌کرد.

ادوارد فرناندز از پرکارترین بازگران اسپانیایی فیلم است که ال موندو به نقل از او می‌نویسد: اصغر بسیار مهربان، دست و دل باز و در عین حال صریح است و آنچه را که می‌خواهد مستقیم بیان می‌کند و در هر حال نقش بازی کردن را تحمل نمی‌کند.

منتقد اسپانیایی، این گفته پنه‌لوپه کروز مشهورترین ستاره سینمای اسپانیا را نیز برجسته کرده: سخت‌ترین نقشی است که تا کنون داشته‌ام. فرهادی بسیار مهربان و محترم و همچنین فوق العاده سخت‌گیر است. بیشترین توقع را از ما داشت ولی رهایمان نمی‌کرد و راه حل در اختیارمان می‌گذاشت.

منتقد روزنامه ال موندو می‌افزاید: فرهادی در تمام مدت نگارش و فیلمبرداری بسیار دقت کرده تا از کلیشه‌های رایج منتسب به اسپانیا همانند فلامینکو، گاوبازی و مشابه آن دوری کند. کارگردان با کمک بازیگران و تیم فنی فیلم که همه از اسپانیا بودند تاکید داشته که مشخص نباشد سازنده فیلم یک خارجی است.

به نوشته ایرنه کرسپو با انکه فیلم کاملا اسپانیایی و جزییات فرهنگی در پرورش داستان به کار گرفته شده در عین حال فیلمی جهانی است.

ریکاردو دارین بازیگر به نام آرژانتینی از دیگر بازیگران فیلم است که ال موندو نطرات او را آورده است. دارین می‌گوید: آنچه بیش از همه توجه مرا جلب کرد توانایی خلق و انتقال ظن و شک در جامعه‌ای که (کارگردان) در حال شناختن آن است. او برنامه‌ای فراهم کرده که در آن نشان می‌دهد چگونه انسان محصول شرایطی است که در آن زندگی می‌کند، یعنی این که چگونگی شرایط است که خود را تحمیل می‌کند، رویدادی شکل می‌گیرد و همگی با سوظن و شک به یکدیگر نگاه می‌کنیم.

انتهای پیام