به گزارش ایران پژواک، "مهران ارشادی‌فر" در یادداشت ارسالی برای این تارنما آورده است:

داستان قیمت بنزین درد کهنه ای است که هنوز درمانی برایش نیافته اند؛ نیافته اند چون به دنبال درمانش هم نبوده‌اند.
نخستین بار در دولت شهید رجایی قیمت بنزین ناگهان سه برابر شد و گفتند از محل درآمدش به پیران روستایی مقرری می‌دهند. از آن زمان این باور در جامعه شکل گرفت که بنزین را چون طبقه مرفه مصرف می‌کنند پس افزایش قیمت آن به عدالت اجتماعی کمک می‌کند، چون از پولدارها گرفته می‌شود و به مستمندان داده می شود؛ در حالی که افزایش قیمت بنزین تاثیر مستقیم بر قیمت حمل و نقل و قیمت تمام شده کالا و خدمات دارد، بنابراین طبقه پایین دستی این افزایش قیمت را بیشتر حس خواهد کرد.
در کل هر افزایش قیمت یا تورم در اقتصاد به سود توانگران و به زیان مستمندان است و فاصله طبقاتی را افزایش می‌دهد؛ بنابراین اگر کسی گفت با افزایش قیمت می‌خواهد به مستمندان کمک کند باید به او گفت ما را به خیر تو امید نیست شر مرسان.
نکته دیگری را که درباره افزایش قیمت بنزین طرح کردند و روی آن تبلیغ شد آن است که چون قیمت ارزان است از کشور قاچاق می‌شود. یعنی چون ما توانایی کنترل مرزها را نداریم پس اقتصادمان و بازارمان را بر اساس بازار کشورهای همسایه تعریف می‌کنیم و  افرادی را می‌گماریم تا بازار همسایه ها را بنگرند و به ما بگویند که اکنون قیمت پیاز و نخود و گوشت چقدر باید باشد؛ چرا که اگر ارزان باشد قاچاق می‌شود!
در باره قیمت بنزین تنها دلیلی که می تواند قابل دفاع باشد آن است که با افزایش قیمت، مصرف کنترل شود و هزینه کمتری به کشور تحمیل شود و آلودگی هوا در شهرهای بزرگ کاهش یابد.
دولت باید بداند این تصمیم برای دهک های پایین جامعه زیانبار است و آنها را با مشکلات بیشتری روبرو می‌کند، برای همین سال‌هاست که کارشناسان به این برآیند رسیدند که قیمت ها باید به آرامی افزایش یابد و بسیار از تورم پیشی نگیرد و همزمان در زمینه حمل و نقل همگانی سرمایه گذاری انجام شود تا از تاثیر افزایش قیمت بنزین بر قیمت تمام شده کالا  کاهش یابد.
ولی در کشور ما هرگاه دولت با کسری روبرو می‌شود به نام قاچاق و یا عدالت اجتماعی، قیمت بنزین افزایش می یابد و فقیران فقیرتر و پولدارها پولدار تر می شوند.

انتهای پیام