به گزارش ایران پژواک، ازدواج مجدد در ایران رشد چشمگیری پیدا کرده و در ۶ سال، رشد ۱۷ درصدی داشته است. اطلاعات منتشر شده توسط سازمان ثبت احوال ایران نشان می‌دهد در سال۱۳۹۲، ۵ درصد از کل ازدواج‌های ثبت شده، برای بار دوم یا سوم بوده‌اند که این رقم در سال ۱۳۹۸، ۲۲ درصد افزایش یافته است. در سال ۱۳۹۸، ۱۷.۱ درصد از ازدواج‌های مردان مربوط به آنانی بوده که دست کم برای بار دوم ازدواج کرده‌اند. این سهم درباره زنان هم برابر با ۱۵.۴ درصد از ازدواج‌هاست.

در آمارها مشاهده می‌شود که هرچه زن در هنگام ازدواج جوان‌تر باشد، سرعت ازدواج مجدد او پس از طلاق بیشتر است؛ به عنوان مثال متولدین نیمه اول دهه۸۰ در سال۹۷ پس از حدود ۵ ماه از گذشت طلاق، ازدواج کرده‌اند؛ درحالی که برای زنان مسن‌تر این زمان بیش از یک سال بوده است. طبق آمار بهزیستی ازدواج مجدد در متولدین دهه۷۰ بیشتر از متولدین دهه۵۰ و ۶۰‌ است؛ همانطور که طلاق در بین آنها بیشتر مشاهده می‌شود.

در کل میانگین سن طلاق برای زنان حدود ۳۳ سال است، اما میانگین سن طلاق در متولدین دهه ۵۰ حدود ۳۱ سال و دهه ۶۰ حدود ۳۰ سال و نیمه اول و دوم دهه ۷۰ به ترتیب ۲۲ سال و ۱۸ سال و برای نیمه اول دهه۸۰ حدود ۱۵ سال اتفاق افتاده است. و از طرفی ازدواج مجدد در متولدین دهه ۷۰ و ۸۰ بیشتر است که رویکرد اجتماعی زنان و مردان مطلقه و خانواده‌های آنان را نشان می‌دهد.

بسیاری از کاربران نسبت به این آمار واکنش‌های مختلفی نشان می‌دهند عده‌ای عنوان می‌کنند در واقع این آمار ازدواج‌های اجباری را نشان می‌دهد و عامل این اجبارها چه می‌تواند باشد؟ دهه پنجاه و شصت. بسیاری از کاربران هم عنوان می‌کنند دهه پنجاه و شصت خودشان سختی و شرایط بد را تحمل کردند، نمی‌خواهند بچه‌های‌شان سختی بکشند یا سختی را تحمل کنند و آنها را خودکفا می‌کنند در نتیجه بعضی از این خانواده‌های روشنفکر از تصمیم به ازدواج فرزندانشان سختگیری نمی‌کنند و موجب چنین آماری می‌شود.

کاربرانی نیز عنوان می‌کنند بعضی از این ازدواج‌ها اجباری هستند و یا به خواست خانواده یا به خواست خود فرزندان شکل می‌گیرد و این موضوع ازدواج‌های احساسی و زودگذر را نشان می‌دهد و در نهایت در هر دو مورد طلاق صورت می‌گیرد. کاربرانی هم معتقدند طلاق‌های مکرر تبدیل به یک جریان فکری و فرهنگی شده که می‌تواند بسیار خطرناک باشد و باید متولیان فرهنگی برای آن چاره‌ای بیندیشند.

انتهای پیام