به گزارش ایران پژواک، در این گزارش آمده است:

دختر 15 ساله گفت: من قربانی اختلافات پدر و مادرم هستم به کارشناس اجتماعی کلانتری الهیه مشهد گفت: همواره این سوال ذهنم را درگیر می کند که اگر پدر ومادرم این همه اختلاف دارند چرا از یکدیگر جدا نمی شوند؟ اصلا چرا با یکدیگر ازدواج کردند؟ بارها آرزو می کنم که ای کاش به دنیا نمی آمدم تا این گونه قربانی اختلافات پدر و مادرم نمی شدم ...

دختر نوجوان که دیگر با صدای بلند گریه می کرد، دستانش را به یکدیگر فشرد و ادامه داد، از همان دوران کودکی در خانواده ای نا به سامان بزرگ شدم. وقتی پدر و مادرم با یکدیگر دعوا می کردند من و برادرم به طور کلی رها می شدیم دیگر هیچ کس توجهی به من نداشت حتی مادرم به خاطر لجبازی با پدرم غذا درست نمی کرد و در نهایت ما آواره منازل بستگانمان می شدیم. 11 ساله بودم که یک بار دیگر پدر و مادرم با هم درگیر شدند، اختلاف آن ها این بار چنان شدت گرفت که حتی حاضر نشدند ما به منزل پدربزرگ هایمان برویم. هرکدام از آن ها نزدیکان خودشان را بهتر می دانستند و معتقد بودند که باید نزد خانواده آن ها برویم و ما به انسان های سرگردانی تبدیل شده بودیم که آرام آرام آدرس خانه خودمان را هم فراموش می کردیم. خلاصه آن روز بعد از فریادها و فحاشی ها پدرم دست مرا گرفت و به خانه عمه ام برد. چند روز آن جا زندگی کردم تا این که شبی وقتی هیچ کس در منزل حضور نداشت و من و شوهر عمه ام تنها مانده بودیم. او مرا به داخل اتاق صدا زد و...

کاری از دستم ساخته نبود و فقط گریه می کردم. او مرا تهدید کرد که از این ماجرا به کسی چیزی نگویم! مدتی بعد پدر و مادرم با هم آشتی کردند و ما دوباره به منزل خودمان بازگشتیم اما این آشتی کنان فقط دو روز طول کشید و دوباره جنگ و دعواها شروع شد. این بار مادرم خانه را ترک کرد و نزد پدربزرگم بازگشت! پدرم باز هم دست مرا گرفت و مرا به خانه دایی ام برد. چرا که من در برابر رفتن به خانه عمه ام خیلی مقاومت کردم ولی نمی دانستم که آن جا نیز شیطان دیگری به کمینم نشسته است. همان روز اول پسردایی ام که حدود 18 سال سن داشت مرا به داخل زیرزمین برد و... اما هنگامی که گریه کنان از زیرزمین بیرون آمدم زن دایی ام متوجه ماجرا شد و من همه اتفاقات را برایش بازگو کردم. او به جای آن که پسرش را سرزنش کند مرا مقصر جلوه داد و تهدید کرد که نباید به کسی چیزی بگویم. دیگر حتی نمی خواستم به خانه خودمان بازگردم این بود که اولین بار در سن 12 سالگی از منزل فرار کردم و به خانه معلمم رفتم. او بعد از آن که مرا نصیحت کرد با پدر و مادرم تماس گرفت و مرا به خانه بازگرداند ولی اختلافات پدر ومادرم پایانی نداشت و فرار من هم به بهانه ای برای زخم زبان به یکدیگر تبدیل شده بود. دیگر تحمل این وضع را نداشتم و به همین دلیل دوباره فرار کردم.

شایان ذکر است به دستور سرهنگ توفیق حاجی زاده (رئیس کلانتری الهیه) تلاش مددکاران اجتماعی با همکاری مراکز مشاوره و سازمان های امدادی برای حل مشکلات این دختر آغاز شد.

انتهای پیام