به گزارش ایران پژواک، از تولید کنندگان محصولات کشاورزی تا سوپر مارکت های بزرگ زنجیره ای و رستوران ها در آمریکا، روزانه هزاران تن مواد غذایی نابوده شده یا روانه سطل آشغال می شود. این در حالی است که درست روبروی همان سوپر مارکت ها و رستوران ها، افراد فقیر و کارتن خواب هایی هستند که بعضی ها تمام دارایی خود را بار یکی از چرخ های دستی همان فروشگاه ها کرده و در خیابان و پیاده رو برای سیر کردن شکم خود گدایی می کنند. 

تحقیقات وزارت کشاورزی آمریکا نشان می دهد که بین سال های 2007 تا 2014 میلادی ، خانواده های آمریکایی هر روز حدود 150 هزار تن مواد غذایی به دور ریخته اند که به معنای تقریبا نیم کیلو غذا به ازای هر فرد است. این مقدار معادل حدود یک سوم کالری روزانه ای است که هر آمریکایی مصرف می کند.

تحقیقات محققان وزارت کشاورزی آمریکا نشان می دهد بیشتر مواد غذایی که به دور ریخته می شود، میوه و سبزیجات و پس از آن لبنیات و سپس گوشت است.

این تحقیقات نشان می دهد افرادی که دارای رژیم سالم و غنی از میوه ها و سبزیجات هستند بیشترین نقش را در میزان اتلاف مواد غذایی دارند.

از طرف دیگر، این حجم دور ریز، عوارض زیست محیطی جدی ایجاد می کند. مواد غذایی به دور ریخته شده، نه تنها به آلودگی زمین می انجامد، بلکه منبع تولید گاز متان و گاز های گلخانه ای بسیار مضر هستند.

به گفته محققان، هرچند نسبت به تولید دیگر مواد غذایی همچون گوشت، تولید میوه و سبزیجات نیاز به زمین کمتری دارد اما نیاز آن به آب و آفت کش ها بسیار بیشتر است. بر این اساس، حجم دور ریز سالانه میوه و سبزیجات یعنی اینکه هر سال 30 میلیون هکتار زمین و 4.2 تریلیون گالن آب به هدر می رود.

** تناقض بزرگ دور ریز مواد غذایی و فقر

سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد اعلام کرده است که تنها با جلوگیری از دور ریز فقط یک چهارم مواد غذایی که در حال حاضر به زباله دانی در کشورهای مختلف جهان سرازیر می شوند، می توان 870 میلیون نفر را از گرسنگی در جهان نجات داد.

با توجه به شکاف عمیق طبقاتی در جامعه آمریکا و گزارش تازه سازمان ملل که میزان فقر در این کشور را با برخی کشورهای فقیر آفریقا و آسیا مقایسه کرده است، تنها جلوگیری از دور ریختن بخشی از مواد غذایی و انتقال آن به سبد خانواده های کم درآمد، می تواند کمک بزرگی به امنیت غذایی آنها کند.

با وجود فراوانی و تولید انبوه محصولات کشاورزی و غذایی در این کشور، وزارت کشاورزی آمریکا (USDA) اعلام کرده است که در سال 2016، 12.3 درصد از خانوارهای آمریکایی از ناامنی غذایی رنج می بردند؛ به این معنی که با فرض ثابت ماندن این رقم در یک سال و نیم گذشته، دسترسی این درصد از آمریکایی ها به غذای کافی ' محدود یا نامنظم ' بوده است.

علاوه بر این، 4.9 درصد از خانوارهای آمریکایی مجبور هستند «با امنیت غذایی بسیار کم» زندگی کنند. در کل، فقط بر اساس همین آمار رسمی که کمتر از تخمین های سازمان ملل است، 41.2 میلیون آمریکایی در ناامنی غذایی به سر می برند.

این ارقام این پرسش را ایجاد کرده که چگونه در یک کشور ثروتمند و توسعه یافته همچون ایالات متحده، عدم امنیت غذایی می تواند وجود داشته باشد؟

مریدیت نیلز استادیار دانشگاه ورمونت به سی بی اس نیوز گفته است: در تصویری بزرگتر، این دور ریز ها، اتلاف کالری و منابع مالی افراد است.

وی پیشنهاد می دهد که برای کاستن از اسراف، اقدامات آگاهی بخش و آموزش بهتری برای مصرف کنندگان انجام شود.

در مقابل، برخی کارشناسان مساله را فراتر از حلقه مصرف کنندگان دانسته و می گویند اساسا در نظام سرمایه داری آمریکا کمتر تلاش می شود که مردم را به صرفه جویی دعوت کنند. هدف اساسی در این نظام، سودآوری است و هیچ چیز از جمله اتلاف و تخریب محیط زیست نمی تواند جلوی آن را بگیرد.

**دور ریز برنامه ریزی شده مواد غذایی

تارنمای «استریت روتز نیوز» درخصوص اسراف و دور ریز مواد غذایی در آمریکا می نویسد، بسیاری از موارد اتلاف مواد غذایی که در آمریکا اتفاق می افتد، برنامه ریزی شده است.

قوانین مرسوم اقتصادی آمریکا تولیدکنندگان، توزیع کنندگان و دیگر حلقه های زنجیره تامین مواد غذایی را تشویق به دور ریختن محصولات می کند. 

بطور مثال، در مرحله تولید، کشاورزانی هستند که بسیاری از محصولات را در زمین رها می کنند تا گندیده و از بین برود؛ چرا که توزیع کنندگان و خرده فروشان به دلیل استانداردهای صرفا زیبایی ظاهری که اساسا هیچ ارتباطی به ارزش غذایی محصول ندارند، از پذیرش و فروش آن سر باز می زنند.

تصور کنید اگر سیبی کمی لک زده باشد یا ظاهر هندوانه کمی خراش داشته باشد، مرجوع خواهد شد.

در این چارچوب، برای کشاورزان برداشت و تحویل این محصولات به افرادی که نیاز به آن دارند، مقرون به صرفه نیست و برای همین آنها را رها می کنند تا از بین بروند. از طرف دیگر، خرده فروشان، محصولات را ناقص ارائه نمی دهند و تلاش می کنند که بیش از مقدار فروش روزانه در انبار ذخیره کنند.

در فروشگاه های آمریکا در مرحله خرده فروشی، همیشه باید عرضه محصولات مواد غذایی بیش از حد مصرف باشد. به همین دلیل است که قفسه های سوپرمارکت های این فروشگاه ها همیشه کامل و پر است. دلیل این کار قوانین به اصطلاح علمی است که هنگامی که مشتریان با قفسه های نیمه خالی روبرو می شوند، انگیزه کمتری برای خرید پیدا می کنند.

در نتیجه، فروشگاه ها همیشه محصولات غذایی بیشتر از تقاضا را ذخیره کرده و هر روز با دور ریختن باقی مانده آنها، محصولات تازه را روی قفسه های فروشگاه ها به نمایش می گذارند.

برای هر کسی که به گرسنگان، زباله های مواد غذایی و بحران محیط زیست می اندیشد، این شیوه تولید، فروش و مصرف هولناک است اما از منظر سود آوری، چنین روش هایی نه تنها زشت شمرده نمی شود، بلکه در آمریکا با قوانین به اصطلاح علمی، مورد تشویق قرار می گیرد.

انتهای پیام