به گزارش ایران‌پژواک، آمار فروش خرداد سال گذشته و خرداد امسال می‌تواند نکات مهمی را به ما منتقل کند. گزارش بانک مرکزی از تحولات بازار مسکن در خرداد ماه سال گذشته نشان می‌دهد، فقط ۵۲ دستگاه آپارتمان در منطقه ۲۲ معامله شده بود. میانگین قیمت این آپارتمان‌ها نیز متری حدود ۶۵میلیون و ۴۰۰هزار تومان اعلام شده بود. این در حالی است که در خرداد ماه امسال خریداران فقط حدود ۹دستگاه بیشتر از سال گذشته آپارتمان خریده‌اند و ۶۱دستگاه آپارتمان با قیمت هرمتر ۷۹میلیون و ۳۰۰هزار تومان معامله شده. خرید و فروش آپارتمان در منطقه ۲۱ هم خیلی تعریفی نیست.
خرداد پارسال فقط ۴۵دستگاه در این منطقه فروخته شده و خرداد امسال هم ۶۳خریدار در منطقه ۲۱صاحب خانه شدند. اما این رشد ناچیز و عدم استقبال خریداران از مناطق ۲۲ و ۲۱که محله‌های چیتگر شمالی و جنوبی، شهرک باقری و شهرک دریاچه خلیج فارس، وردآورد و... را در دل خود جا داده، نشان می‌دهد دیگر کمتر کسی دوست دارد در این منطقه صاحب خانه شود.
دریاچه چیتگر در اواخر دهه هشتاد رو به توسعه نهاد و به سرعت به یکی از مراکز تفریحی و مسکونی تهران بدل شد. یک دریاچه مصنوعی بزرگ، چند مرکز تفریحی در اطراف آن، چند مرکز خرید کلیدی مثل ایران مال و همین‌طور بام لند و وفور برج‌های سر به فلک کشیده این تصور را ایجاد کرد که این منطقه در میان تهرانی‌ها و بخصوص کسانی که در فکر سکونت در منطقه‌ای خوش آب و هوا و خلوت هستند محبوب شود.
در ابتدا هم به نظر می‌رسید این تصور در حال به واقعیت پیوستن است. اما از اواخر دهه نود این ریتم کند شد. مشکلات زندگی در چیتگر به رغم خوش آب و رنگ بودن و زیبایی آن مشخص شدند. یکی از کسانی که بعد از سه سال زندگی در این منطقه تصمیم گرفته که به داخل محلات شلوغ مرکز شهر برگردد به نکته جالبی اشاره می‌کند: در طول روز این شهرک بسیار خلوت است چرا که موج کارمندان به سمت شهر حرکت می‌کنند و اهالی مستقر به زنان خانه‌دار و فرزندانشان و همین طور کهنسالان محدود می‌شوند و این مسئله ضریب امنیت محله را در روزها کم می‌کند و برعکس در شب‌ها این ضریب بالا می‌رود!
اما این همه نکته و داستان نیست. به گفته یکی از ساکنان این منطقه به هفت صبح، مسئله به طور عام به کمبود امکانات مهم برای زندگی بر می‌گردد. کمبود امکانات از نگاه این شهروند ساکن یکی از برج‌های مشرف به دریاچه خلیج‌فارس یک لیست بلند بالا دارد، از نبود تاکسی و اتوبوس خطی گرفته تا کمبود امکانات پزشکی و آموزشی و خدماتی و مراکز خرید کاربردی.
مشکلات رفت و آمد: ساکنان مناطق ۲۱ و ۲۲ خارج از شهر تهران هستند و برای رسیدن به تهران یا باید خودروی شخصی داشته باشند یا باید از مترو و تاکسی و اتوبوس استفاده کنند. یادتان باشد به طور نسبی فاصله محله چیتگر تا میدان آزادی ۱۵ کیلومتر و با محله سعادت‌آباد(چهارراه سرو) حدود ۲۳ کیلومتر است و تا میدان ونک ۲۱ کیلومتر. به گفته این شهروند این خانه‌ها بیشتر برای کسانی مناسب است که خودروی شخصی دارند.
راه ارتباطی مردم این مناطق بیشتر به دو اتوبان همت و بزرگراه حکیم است که در بیشتر ساعات روز ترافیک سنگینی دارند. البته که مترو بخشی از این مشکل را حل کرده است. با این حال رسیدن به ایستگاه پایانی مترو در منطقه چیتگر تازه شروع مشکلات است. چون تعداد تاکسی‌های خطی و اتوبوس‌هایی که شهروندان را به ایستگاه‌های مترو چیتگر و وردآورد می‌رسانند، آنقدر کم است که بیشتر مسافران مترو صادقیه مجبور می‌شوند برای مسیر رفت و برگشت از تاکسی‌های اینترنتی استفاده کنند و هر روز هزینه زیادی برای رفت و برگشت به تهران بپردازند.
بساری از مسافرها بعد از پیاده شدن از ایستگاه‌های مترو ورزشگاه آزادی، چیتگر و وردآورد باید بین ۳۰ دقیقه تا یک ساعت منتظر تاکسی یا پر شدن اتوبوس بمانند یا اینکه از خودروی شخصی خود استفاده کنند و هزینه جداگانه برای پارکینگ مترو بپردازند. این شهروند می‌گوید، همیشه ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قبل از اینکه به مترو چیتگر برسد به همسرش زنگ می‌زند تا در ایستگاه منتظر او بماند، چون اگر مثل یک دونده دوی سرعت ندود به تاکسی نمی‌رسد و باید دقایق زیادی در اتوبوس بنشیند تا راه بیفتد.
نبود مدارس دولتی: پیدا کردن مدرسه دولتی در اطراف بلوک های برج های منطقه ۲۲ و ۲۱ نیز یکی دیگر از مشکلات ساکنان این منطقه و به خصوص کسانی است که در برج‌های مشرف به دریاچه زندگی می‌کنند. اگر مدرسه دولتی هم پیدا شود آنقدر شلوغ است که بعضی از کلاس‌های درس با حدود ۴۰ دانش آموز برگزار می‌شود.
این در حالی است که یک جست‌وجوی ساده نشان می‌دهد، تعداد مدارس غیرانتفاعی این منطقه به اندازه‌ای هست که پاسخگوی نیاز مردم باشد. اما خیلی از خانواده‌ها به دلیل اینکه نمی‌توانند از پس هزینه ثبت نام فرزندان خود در مدارس غیرانتفاعی بربیاند، مجبورند فرزندانشان را در مدارس مناطق مجاور مثل منطقه پنج ثبت نام کنند. از طرف دیگر باز هم برای رفت و آمد فرزندانشان به مناطق مجاور با مشکل تاکسی، مترو و اتوبوس و هزینه سنگین سرویس مدرسه مواجه هستند.
مشکل کم آبی در طبقات بالا: بیشتر ساختمان‌های این منطقه برج‌های بلند مناطق یا ساختمان‌های بلند هستند. کسانی که ساکن طبقات بالای برج‌های مسکونی هستند با اینکه ویوی ابدی به دریاچه یا جنگل چیتگر دارند، اما یکی از مهمترین مشکلات آنها نرسیدن آب به طبقات بالا و فشار کم آب است که همیشه وجود دارد. شاید به همین دلیل است که به گفته این شهروند ساکن منطقه ۲۲ بیشتر کسانی که طبقات بالای برج‌ها را خریده‌اند، یا درصدد فروش آن هستند یا ملک را اجاره داده‌اند و خودشان در طبقات پایین‌تر یک آپارتمان اجاره کرده‌اند.
وفور مهاجران و اتباع: تبلیغات منفی زیادی درمورد ازدحام جوانان اهل همسایه شرقی در این منطقه منتشر شده است و ذهنیت خریداران را تحت تاثیر خود قرار داده است.
قیمت ملک در منطقه ۲۱ و ۲۲: منطقه ۲۲ در شمال غرب تهران و در پایین دست رودخانه کن و وردیج واقع شده و یکی از بزرگترین مناطق تهران به شمار می‌رود. این منطقه سال ۱۳۷۹ و با هدف رفع کمبودهای خدماتی در حوزه غرب تهران و همچنین انتقال جمعیت ساکن در بافت‌های فرسوده مرکز شهر به این مکان، به مناطق شهرداری تهران افزوده شد. یک سوم وسعت منطقه ۲۲ را فضای سبز و مناطق جنگلی تشکیل داده و بزرگترین مجتمع خرید به نام ایران مال در همین منطقه ساخته شده است.
دریاچه مصنوعی چیتگر با وجود مرغ‌های دریایی نیز یکی از مناطق مهم گردشگری این منطقه است که اطراف آن مجتمع‌های تجاری و مراکز خرید و رستوران‌های بزرگ زیادی افتتاح شده است. کسانی که می‌خواهند در منطقه ۲۲ خانه بخرند در حال حاضر و طبق گزارش بانک مرکزی برای هر متر آپارتمان باید حدود ۷۹ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان هزینه کنند. یعنی هزینه خرید یک آپارتمان صد متری نوساز در یکی از برج‌های بلند این منطقه نزدیک هشت میلیارد تومان بودجه نیاز دارد. قیمت ملک در منطقه ۲۱ نیز طبق گزارش بانک مرکزی در خرداد ماه امسال متری حدود ۶۴ میلیون تومان اعلام شده است.
به هرحال این منطقه جنجالی که ساخت آن یک فضای جدیدتفریحی و اقامتی به تهران اضافه کرد حالا با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کند که رونق و اعتبار را ازآن دور ساخته است . نوعی سردرگمی و هرج و مرج بر ساختارهای شهری این منطقه متاسفانه سایه انداخته است و خب این مشکل باید حل شود.
انتهای پیام
ارسال نظر