به گزارش ایران‌پژواک، آخرین محصول شرکت ام‌جی با نام سایبرستر به ویژگی‌های متعددی مجهز شده است که می‌تواند به برتری آن تبدیل شود. این خودرو با فشار یک دکمه، بدون سروصدای اضافه و با نهایت وقار روشن می‌شود تا نشان دهد که ام‌جی در ماموریت خود تا چه اندازه جدی بوده است. مسئولان برند چینی سایک‌موتور، مالکان ام‌جی، با وجود تولید سایبرستر هنوز از فروش آن اطمینان ندارند و احتمال داده‌اند که فروش آن برابر ۵ هزار یا ۵ دستگاه در سال باشد. به این ترتیب مشخص می‌شود که سایبرستر برای ام‌جی یک نمونه آزمایشی به شمار می‌رود که بازار را ارزیابی خواهد کرد.

اما سایبرستر برای اینکه بتواند در بازار نه‌چندان پررونق خودروهای رودستر کوچک موفق شود، باید از سد رقبای مشهوری چون بی‌ام‌و Z۴ بنزینی گذر کند. آیا این ماموریت ممکن است؟ آیا یک رودستر برقی چینی می‌تواند یک حریف بنزینی آلمانی را شکست دهد؟

نسخه پایه و ضعیف‌تر سایبرستر مشخصاتی نزدیک به Z۴ دارد. نسخه بالارده GT چهارچرخ محرک به دو موتور برقی مجهز شده است که توان تولید بیش از ۵۱۰ اسب بخار قدرت را دارد؛ درحالی‌که رودستر باواریایی تمام ۳۴۰ اسب بخار قدرت موتور خود را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند و برای حرکت سریع‌تر به واکنش راننده و تعویض دستی دنده‌ها نیاز دارد. بنابراین منصفانه‌تر آن خواهد بود که سایبرستر تروفی در برابر Z۴ قرار بگیرد.

ام‌جی با تولید رودستر خود موفق شده تا خودرویی را به بازار عرضه کند که در مقایسه با مدل‌های بنزینی ‌هم‌قیمت، قدرت بیشتری دارد و آلاینده‌ای را هم منتشر نمی‌کند. ظاهر این خودرو هم برای یک مدل نو ورود کاملا مناسب است و می‌تواند نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب کند؛ البته در سوی دیگر هم بی‌ام‌و Z۴ قرار گرفته که با گذر زمان نتاسبات بی‌نقص خود را پیدا کرده و در اوج پختگی به سر می‌برد. هر دو زیبا و چشم‌گیرند اما حقیقت آن است که ام‌جی در این بخش توان رقباتی و تازگی بیشتری را ارائه می‌کند.

تولید خودروی مدرن با استفاده از مواد اولیه بازیافتی و گاه بی‌کیفیت همراه شده است؛ خوشبختانه ام‌جی در این زمینه راهی نسبتا متفاوت را رفته و حس کیفیت مناسب را به‌خوبی به مشتریانش القا می‌کند. کابین با چرم، بخش‌های پلاستیکی درخشان و نمایشگرهای بزرگ پوشیده شده که حد تعادل میان تکنولوژی ارزان و کیفیت بالا را حفظ کرده است. تنها مشکل کابین این خودرو، ارتفاع نامناسب راننده محسوب می‌شود که برای افراد بلندقامت، نکته‌ای منفی به شمار می‌رود. دلیل این مسئله هم محل قرارگیری بسته باتری ۷۷ کیلووات ساعتی سایبرستر به شمار می‌رود.

ارتفاع نامناسب راننده در سایبرستر پس از نشستن پشت فرمان Z۴ بیش‌ازپیش از به چشم می‌آید. خوشبخاته محصول بی‌ام‌و برخلاف سایبرستر به یک تلویزیون متحرک تبدیل نشده و همچنان به دکمه‌های خوب فیزیکی وفادار مانده است. فضای داخلی این خودرو هم بهتر مدیریت شده است و به‌طور کلی و به‌عنوان یک رودستر، پیکربندی مناسب‌تری دارد.

اهدافی متفاوت

مشخصا انتظار می‌رود که بی‌ام‌و سه‌پداله توان دینامیکی بهتری داشته باشد و با تکیه‌بر پیشرانه ۶ سیلندر خطی خود، راننده را بیشتر مجذوب خود کند. پس از رانندگی با Z۴ مشخص می‌شود که انتظارات کاملا به‌جا بوده‌اند. با تغییر خودرو و راندن سایبرستر هم روشن می‌شود که ام‌جی برای کسب تجربه در این بخش از بازار به تجربه بیشتری نیازی دارد.

سایبرستر تروفی ۳۴۰ اسب بخار قدرت خود را به چرخ‌های عقب منتقل می‌کند. با این وجود تجربه رانندگی آن با Z۴ تفاوتی اساسی دارد و در بخش ایجاد حس اسپرت به رقیب آلمانی خود نمی‌رسد. دلیل اصلی آن هم تلاش ام‌جی برای دستیابی به یک فرمولاسیون لوکس-بی‌سقف است که حس رانندگی با یک گرن‌تورر برقی را به راننده منتقل می‌کند. البته که پیشرانه برقی قدرت را به‌بهترین شکل به چرخ‌ها منتقل می‌کند و سایبرستر را به خودرویی توانمند تبدیل می‌کند اما رفتاری باوقار و شاسی، فنربندی و فرمان‌پذیری محتاط دارد.

کنترل عمودی بدنه در Z۴ بهتر و بدون مضایقه در راحتی سواری انجام می‌شود. بی‌ام‌و خودرویی سفت‌تر به شمار می‌رود و با چسبندگی و تمرکز بالاتر نشان می‌دهد که برای تجربه‌هایی پرتنش‌تر ساخته شده است. همان فرمول همیشگی بی‌ام‌و: خودرویی راننده‌محور که درس خوب را به خوبی آموخته است. در سوی دیگر، ام‌جی در راستای خودرویی لوکس-اسپرت و گرن‌توررمانند قدمی بزرگ و قابل‌تحسین برداشته است؛ اما برای رسیدن به یک دستپخت مناسب، نیازمند تلاش بیشتری است. به این ترتیب، Z۴ برنده این رقابت خواهد بود. نظر شما درباره این دو رودستر چیست؟ آیا بلندپروازی شرقی‌ها سرانجام غربی‌ها را به چالش خواهد کشید؟

انتهای پیام