به گزارش ایران پژواک، البته این نه به لطف امکانات و قابلیت‌های ویژه این دو خودرو بلکه به دلیل خالی بودن بازار از محصولی قابل‌توجه و هم قیمت با آن‌هاست. در واقع بیشتر خودروسازان امروزی کیفیت، امکانات، ایمنی و رضایت مشتریان را فدای تولید یک خودروی اقتصادی نمی‌کنند. هرچند خرید پژو پارس LX و تندر ۹۰ نیز برای بسیاری از مردم ایران اقتصادی به نظر نمی‌رسد. درهرحال در این نوشتار تلاش می‌کنیم تا این دو محصول ایرانی را با یکدیگر مقایسه کنیم.

تاریخچه پیرمردهای ایران‌خودرو

صنعت خودروی ایران شاید در تمام عمر خود تنها یک‌بار توانست فیس لیفتی مشتری‌پسند به بازار عرضه کند. در سال ۷۹ هنگامی‌که مدیران ایران‌خودرو به فکر تغییر در ظاهر پژو ۴۰۵ بودند توانستند محصولی جدید با عنوان پژو پرشیا (پارس امروزی) به بازار عرضه کنند. تندر ۹۰ نیز محصول یک پروژه پرسر و صدا بود که از قرار باید محصولی جایگزین پیکان بازار تحویل دهد اما از همان ابتدا مالکان پیکان هیچ حتی صاحبان پژو نیز از خرید آن عاجز بودند. پیکان شاید به خواب هم نمی‌دید که روزی جانشینش با قیمت ۴۵ میلیون در بازار به فروش رسد.

طراحی خارجی

پژو پارس LX از تغییرات عمده‌ای که بر روی چراغ‌ها، سپر و زه‌های جانبی پژو ۴۰۵ اعمال شد متولد گردید. نسخه‌ای فیس لیفت و لوکس‌تر که اوایل سال ۷۹ به بازار عرضه شد. هرچند این خودرو در آن زمان به محصولات روز دنیا شباهت بیشتری داشت اما پس از گذشت نزدیک به ۱۶ سال دیگر گرد پیری حسابی بر چهره این محصول نشسته و مشتریان از دیدن ظاهر بدون تغییر آن حسابی خسته شده‌اند.

از سوی دیگر تندر ۹۰ که یکی از محصولات ارزان‌قیمت رنو برای بازارهای کمتر توسعه‌یافته بود از همان ابتدا با تعجب بسیاری از دوست داران خودرو مورد استقبال قرار گرفت. این خودرو نخستین بار در سال ۸۶ به بازار عرضه شد اما در برهه‌ای که خودروسازان مطرح جهان به دنبال طراحی محصولاتی با ایرودینامیک بالا و ظاهری جدیدتر بودند، تندر ۹۰ همچون یک جعبه مکعبی و دراز هیچ وجهی از زیبایی را در خود جای نداده بود؛ اما این شکل جعبه‌ای یک مزیت داشت و آن ایجاد فضایی بزرگ در داخل اتاقک برای سرنشینان بود.

طراحی داخلی پژو پارس LX و تندر ۹۰

۳ سال پیش از این طراحان ایران‌خودرو تغییرات زیادی بر روی پژو پارس LX اعمال کردند که از جمله آنها تغییر داشبورد قدیمی و ازمد افتاده با نمونه‌ای به‌ظاهر مدرن‌تر و هماهنگ‌تر با دنیای خودروسازی امروز بود. این داشبورد اگرچه ظاهری جذاب‌تر از قبل به خود گرفت اما پاشنه آشیل آن همچون سایر محصولات داخلی استفاده بیش‌ازاندازه از پلاستیک خشک بود. از جمله تجهیزات پژو پارس LX می‌توان به سیستم صوتی با کنترل‌های روی فرمان، آینه‌های برقی، شیشه‌های برقی تمام پنجره‌ها، غربیلک فرمان چرمی، سنسور دنده‌عقب، صندلی‌هایی با تنظیم برقی و… اشاره کرد.

در توصیف کابین تندر نیز تنها می‌تواند به گفتن این عبارت اکتفا کرد: نهایت بی‌سلیقگی! جدا از ساخت یکدست پلاستیکی این داشبورد که آن را بیشتر شبیه به یک اسباب‌بازی کرده، سادگی بیش‌ازاندازه دومین چیزی است که ذوق خریداران را حسابی کور می‌کند. قرارگیری دکمه‌های بالابر شیشه‌برقی در زیر رادیوضبط نیز از مواردی است که این بی‌سلیقگی را به حد اعلا رسانده است. از حیث امکانات تندر ۹۰ وضعیت مشابهی با پژو پارس LX دارد اما به لطف شکل جعبه‌ای از فضای بیشتری به‌خصوص در صندلی‌های عقب برخوردار است به‌طوری‌که نشستن ۳ نفر در قسمت عقب این خودرو به‌راحتی امکان‌پذیر است. محفظه صندوق‌عقب تندر ۹۰ نیز با ۵۱۰ لیتر گنجایش نسبت به فضای ۴۷۰ لیتری پژو پارس LX وسیع‌تر است.

پیشرانه

پیشرانه ۱٫۸ لیتری XU7 نخستین موتوری بود که بر روی پژو پارس LX نصب شد. این پیشرانه بعدها با نمونه TU5 که قبل‌تر بر روی پژو ۲۰۶ به‌کاررفته بود جایگزین شد. این موتور ۱٫۶ لیتری با قدرت ۱۰۸ اسب بخار و گشتاور ۱۴۲ نیوتن متر بیشینه سرعت ۱۹۰ کیلومتر بر ساعتی را برای این خودرو فراهم کرده و از مصرف سوخت کمتری برخوردار است. نیروی این پیشرانه از طریق یک گیربکس ۵ سرعته دستی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود و به گفته مسئولان ایران‌خودرو شتاب صفر تا ۱۰۰ آن ۱۳٫۲ ثانیه است.

در مقابل موتور به‌کاررفته در تندر ۹۰ به نسبت جوان‌تر و مدرن‌تر است. این موتور با کد K4M شناخته می‌شود و قدرت ۱۰۵ اسب بخار و گشتاور ۱۴۰ نیوتن متر را برای تندر فراهم کرده است که به دلیل وزن کمتر آن در مقایسه با پژو پارس LX از شتاب صفر تا ۱۰۰ کمتری (در حدود ۱۰٫۲ ثانیه) برخوردار است هرچند نهایت سرعت این خودرو تنها ۱۷۵ کیلومتر بر ساعت اعلام‌شده است.

انتهای پیام