به گزارش ایران پژواک به نقل از نیو اطلس، "آرتروز" یا "استئوآرتریت" یک بیماری شایع است که توسط ساییدگی تدریجی مفاصل ایجاد می‌شود و با آسیب به غضروف مفصلی که انتهای استخوان‌ها را می‌پوشانند، ایجاد می‌شود.

"آرتروز" بیماری بسیار شایعی است که در تمام مناطق جغرافیایی دیده می‌شود. به این بیماری، ساییدگی مفصل، ورم مفاصل و استخوان‌ها و آماس مفصلی‌استخوانی هم گفته می‌شود. آرتروز یک بیماری تخریبی پیش‌رونده در غضروف مفاصل است، ولی برخلاف نام‌گذاری آن و برخلاف "روماتیسم مفصلی"، یک بیماری التهابی نیست، زیرا التهاب در این بیماری یک عارضه ثانویه است.

در آرتروز، تحلیل غضروف مفصلی و درگیری استخوان زیر غضروفی داریم که باعث التهاب بافت‌های اطراف می‌گردد. این عارضه ممکن است هر یک از مفاصل را درگیر سازد، ولی شایع‌ترین مفاصل درگیر عبارتند از مفاصل دست، پا، زانو، ران و ستون فقرات. این بیماری بسیار شایع است و در ۲۵ درصد از مراجعه‌ها به پزشکان عمومی و در ۸۰ درصد از رادیوگرافی‌های افراد بالای ۶۵ سال دیده می‌شود که البته فقط ۷۰ درصد آنان علامت دارند.

اکنون دانشمندان یک ژل تزریقی ابداع کرده‌اند که می‌تواند از بروز این شکل از آرتروز جلوگیری کند و از طریق انتقال مداوم داروها در مفاصل آسیب‌دیده، از التهاب جلوگیری کند.

تمرکز این مطالعه جدید بر نوعی آرتروز به نام "استئوآرتریت پس از سانحه"(PTOA) است که در اثر آسیب به یک مفصل به وجود می‌آید. این بیماری ۱۰ درصد از کل موارد "آرتروز" را تشکیل می‌دهد و به شکل زیادی در بین پرسنل نظامی دیده می‌شود.

داروهایی برای تسکین درد این بیماری در دسترس هستند، اما هنوز هیچ درمانی برای کاهش یا توقف پیشرفت این بیماری وجود ندارد. این مشکل به دلیل مشکلات ذاتی در رساندن داروها به مفاصل آسیب دیده و ماندن در آنجا به اندازه کافی برای سرکوب التهاب و بازسازی غضروف‌ها است.

اکنون تیمی از دانشگاه "نیویورک" بر این باورند که هم یک محموله درمانی بهینه و هم یک وسیله نقلیه برای تحویل آن ایجاد کرده‌اند تا راهی برای غلبه بر این مانع و توقف شروع "PTOA" باشد.

در قلب این محلول، ترکیبی متشکل از پلی‌پپتیدها، پروتئین‌ها و یک فاکتور رشد ضد التهابی به نام "Atsttrin" قرار دارد که به یک ژل پلیمری تزریقی تبدیل شده است. این ترکیبات در دمای بدن، یک شبکه متخلخل را تشکیل می‌دهند که محیط بیومکانیکی بهینه‌ای را برای رهاسازی طولانی مدت فاکتورهای رشد ضدالتهابی فراهم می‌کند و در عین حال باعث بازسازی بافت می‌شود.

این تیم توانست این موضوع را از طریق آزمایش‌های آزمایشگاهی و سپس از طریق آزمایش‌های حیوانی روی خرگوش‌ها نشان دهد، جایی که ژل در برابر شروع پیشرفت PTOA در رباط‌های متقاطع قدامی آنها محافظت ایجاد کرد.

نکته مهم این است که این ژل به جای مواد مصنوعی، مبتنی بر پروتئین ساخته شده است و بنابراین باید به خوبی در بدن پذیرفته و تحمل شود و در عرض چند هفته تجزیه شود.

هنوز کار زیادی برای تعیین یک دوز بهینه از این هیدروژل در راه است. اما دانشمندان بر این باورند که این نتایج امیدوارکننده اولیه، مبنایی برای یک درمان جدید نه فقط برای "PTOA" بلکه سایر شرایطی است که با مفاصل آسیب دیده و ملتهب مشخص می‌شوند.

"جین کیم مونتکلر" نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: تحقیقات بیشتر به ما این امکان را می‌دهد تا کاربرد ساختار بارگیری شده با Atsttrin خود را در پیشرفت "PTOA" بهینه کنیم.

وی افزود: مطالعه ما نه تنها شواهد بیشتری را ارائه می‌دهد که از کاربرد محافظتی Atsttrin در "PTOA" حمایت می‌کند، بلکه توسعه یک سیستم جدید دارورسانی کم‌تهاجمی را نیز توصیف می‌کند که ممکن است برای پیشگیری و درمان "PTOA" و سایر بیماری‌های تخریب کننده مفصلی نیز اجرا شود.

این مطالعه در مجله Biomaterials منتشر شده است.

انتهای پیام